Rozdział 3

-Z tym nigdy nie wiadomo.- Powiedziałam i się odpięłam.

-Dzięki za pocieszenie. Zawsze mogę na Ciebie liczyć, Rybo.

-Wiesz wydawało mi się, że na mieście miałeś lepszy humor, ale jak tylko zaparkowaliśmy to już wiem, że nastrój znów Ci siadł i chociaż to dopiero 2 dzień to ten dom tak na Ciebie wpływa.

-Dramatyzujesz. To tylko drugi dzień.- Wyszedł z samochodu.-Lepiej daj dziadziusiowi gazetkę.- Skończył temat, a ja tylko zamknęłam drzwi od samochodu na pilota i weszliśmy do domu.

Dałam dziadkowi gazetę i poszłam do Davida na górę.

-Chcesz coś jeść? Czemu stoisz na środku pokoju?- Zapytałam, a on tylko wskazał ręką na łóżko.

-Chcę tylko, żeby to zniknęło z mojej połowy łóżka.

- Jacky chodź.-Zawołałam go.- Pójdziemy sobie na zewnątrz.

Siedziałam sobie przed domem i grzebałam w telefonie, odpisywałam znajomym na messengerze, przeglądałam sklepy internetowe, wszystko, żeby nie wracać do domu. David ma czasami takie dni. Trudno mu się dziwić, ale wtedy lepiej zejść mu z oczu. Po około 90 minutach na zewnątrz zaczęło być zbyt dziwno, więc postanowiłam wejść do domu.

-Cześć córcia. Właśnie wróciłam z gabinetu, ale rano zrobiłam potrawkę, ugotowałam ryż. Chcecie zjeść jakąś kolacje?- Dorwała mnie mama.

-Nie wiem. Zaraz się zapytam tego starucha. Gdzie tata?

-Tata jest jeszcze w pracy. Mają jakiś remont i wracają teraz o 22.

-Rozumiem.- Odpowiedziałam i poszłam na górę.

Weszłam do pokoju, było całkiem ciemno oprócz ekranu laptopa i komórki.

-Jak tam staruchu? Chcesz coś zjeść? Czemu zasłoniłeś rolety?

-Bo tak lepiej zostaw.

-Mama zaprasza nas na kolację idziemy?

-Możesz iść nie jestem głodny.

-David znowu zachowujesz się jak tamten Lee sprzed ponad 2 lat.

-Przeproś ode mnie mamę, ale nie mam ochoty się dziś nigdzie pojawiać. Wiesz, że Cię kocham.

-Wiem, ale czasami bardzo trudno zrozumieć twoją miłość.- Odpowiedziałam i zamknęłam drzwi.

Było mi przykro, bo wiedziałam, że ta Polska to zły pomysł. Gdyby siedział na zgrupowaniu w tej Kalifornii byłoby lepiej. Mam takie dziwne przeczucie, że minął dwa tygodnie, a z naszego związku pozostaną tylko wspomnienia.

-David przyjdzie?- Zapytała mama.

-Nie. Nałóż tylko dla mnie.- Uśmiechnęłam się i założyłam na siebie bluzę.

-Co się stało?

-David źle się czuję.

-Chce jakieś lekarstwa? Mogę mu coś dać.

-Wiem mamo, to kategoria bólu dupy. Przejdzie mu.

-Myślisz, że to przez nas? Wczoraj każdy mocno świrował.- Powiedziała, a ja miałam ochotę wykrzyczeć, że tak myślę, że mamy problemy, bo jesteśmy w Polsce, razem z nimi.

- Nie mamo.- Powiedziałam i wzięłam widelec, żeby razem z nią zjeść.- Po prostu on ma prawie 35 lat, a zachowuję się jak bachor. Chyba nie zdawał sobie sprawy, że przeprowadzka do polski będzie taka trudna. Chociaż to dziwne, bo w ciągu sezonu potrafi zmieniać miejsce 3 razy.

-W sumie nie mam nic do niego po a tym, że jest trochę zbyt tłusty, brzydki, stary i teraz zachowuję się jak małpa w ciąży, ale przemyśl to czy chcesz, żeby dzieliło Was tak wiele, bo wasze uczucia prędzej czy później ulegną jakiejś zmianie, a czy wtedy dacie sobie radę? -Zapytała, a ja miałam ochotę się rozpłakać, bo jak wróci stara wersja Davida to polegniemy.

Prędzej zepchnę tę krowę z mostu niż znów będę chciała żyć z kimś, kto się tak zachowuje.

-Ostatnio znów pytał się o Ciebie Robert.

-Mamo Robert to przeszłość.- Powiedziałam.

Nie chciałam go widzieć, nie chciałam się z nim spotykać. Skrzywdziłam go.

-Chciałabym, żebyś spotkała się z nim przed ślubem.

-Mamo zostawiłam go po liceum, mieliśmy razem zamieszkać na studiach, a ja dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku powiedziałam mu, że wylatuje do Stanów.

-Myślę, że on się już nie gniewa. W sumie nie wiem czy David by przetrwał gdybym teraz przy nim pokazała twoje okresowe spodnie, a Robert to wytrzymał.

-Mamo błagam. Ja chcę o tym zapomnieć, a jego nie tykajcie. Kocham go za mocno. Obiecujesz?

-Nie mogę. Wybacz. Jeszcze tyle może się wydarzyć, że nie mogę przysiąc, że nie wspomnę o twoich okresowych historiach, albo o tym, że pierwszy raz zaliczyłaś zgon w wieku 11 lat.

-To przez to, że nie uprzedziliście mnie co to alkohol. -Powiedziałam odkładając miskę do zlewu.

-Idę obejrzeć jakiś film w salonie.

-Jasne, ja podgrzeje jedzenie, bo zaraz wróci nasz inżynier kabelków w pilocie od telewizora.

-Tej historii też nie opowiadaj Lee.

-Dobrze wiesz, że nie mogę przysiąść cukiereczku.-Powiedziała, a ja leżałam już wtedy na kanapie w salonie.

Zaczęłam oglądać jakiś film i słyszałam tylko jak tata wrócił do domu, potem jak coś mówił do mamy i odpadłam całkowicie. Usnęłam na kanapie przytulona do psa i kota.

Rano obudziło mnie szturchanie w nogę.

-Księżniczko, czemu spałaś dzisiaj tutaj? - Dobiegł mnie głos mojego narzeczonego.

-Jestem zmęczona odejdź.-Powiedziałam po polsku.

-Co? Rybo powiedz mi to po angielsku. Twoja babcia się dziwnie na nas patrzy. W sumie myślę, że nie na nas tylko na mnie. Pewnie twierdzi, że jestem kompletnym deklem, bo już drugiej nocy poszłaś spać na kanapę.

-Usnęłam na filmie.- Mruknęłam.- Zresztą chyba oboje potrzebowaliśmy wczoraj przestrzeni.

-Ja zawsze chcę, żebyś była w mojej przestrzeni.- Położył mi rękę na brzuch.

-Dav, spać mi się chcę.- Ziewnęłam.

-To zabiorę Cię do naszej sypialni.- Powiedział i położył mi jedną rękę pod kolana, a drugą pod pachę i zaczął mnie nieść po schodach.

Później znaleźliśmy się w pokoju i delikatnie położył mnie na łóżku. Wrócił się do drzwi, zamknął je na klucz i położył się obok mnie.

-Chcę żeby ten dzień należał do nas i żadna mama, babcia,dziadek, pies, kot nam nie przeszkodził. To tylko nasza własna przestrzeń.

-Brawo panie gaduło. Całkiem mnie rozbudziłeś.-Powiedziałam.

-Przepraszam.

-Nie gniewam się przecież. W sumie to i lepiej. Chcę żebyśmy spędzili czas tylko ty i ja. Właśnie przypomniało mi się, że muszę umówić się do jakiegoś ginekologa. Przypomnij mi o tym po południu, ok?

- Ciekawe masz skojarzenia. Myśląc o czasie tylko ze mną nagle przypomniało Ci się o ginekologu?- Zapytał głaszcząc moje ramie.

-Tak. Możesz się domyśleć, o czym myślałam.- Zaśmiałam się.

-Niegrzeczna dziewczynka z Ciebie. -Powiedział, a ja wtuliłam się tylko w jego szyję.

-Wiesz w Polsce wczoraj na prawdę czułem się tragicznie. Wszystko mnie dobijało, ale właśnie zdałem sobie sprawę, że wynagradzasz mi te wszystkie podłe momenty swoją obecnością. Kocham Cię.- Ocierał się swoim trochę zarośniętym policzkiem o mój.- Jesteś dla mnie najważniejsza.

-Zaraz po siatkówce i mamie.- Uśmiechnęłam się.- Też Cię bardzo kocham, ale pośpijmy jeszcze trochę.- Znów wtuliłam się w jego szyję.- Wiesz zanim zapadniemy w ten sen to muszę Ci się do czegoś przyznać. Wczoraj myślałam, że zwiejesz z Polski przed upływem dwóch tygodni i zostawisz mnie na lodzie.

-Głupia jesteś. Nie kupiłbym Ci tak drogiego pierścionka jakbym chciał Cię kiedykolwiek zostawić. Za dużo w niego zainwestowałem.- Pocałował mnie w czubek głowy, a ja jeszcze bardziej się w niego wtuliłam i po kilku minutach odpłynęłam. 
_____________
Mamy kolejny ten jest mało śmieszny, ale zawsze śmiesznie być nie może :D 

Rozdział 2

-Matko nie wiem jak to się stało, on nigdy taki nie był, w sumie nie widziałam go dwa lata, ale nie był. Szczepiliście go?

-Ta jak byliśmy u weterynarza, bo myśleliśmy, że zdechł to go zaszczepił od wścieklizny jak się okazało, że jednak żyje. -Znów odezwał się ojciec.

-Przynajmniej nie będziesz brał zastrzyków. Zaraz zrobię Ci opatrunek.- Powiedziałam po angielsku i zaczęłam szukać apteczki w szafce, ale jak się okazało wszystko w kuchni zmieniło położenie i w szukaniu pomagała mi cała rodzina.  Oprócz babci, która stwierdziła, że lepiej będzie  dla świata jak się wykrwawi.

Gdy już znalazłam wszystko potrzebne, poszłam z Davidem do naszego pokoju, on położył się na łóżko, a ja zaczęłam go opatrywać.

-To tylko draśnięcie.- Zaczęłam go uspokajać.

-Wiem, ale co ja zrobiłem temu kundlowi?- Wycharczał zły. 

-Psy czasami tak okazują emocję.

-No chyba nienawiść.-Powiedział, a ja skończyłam go opatrywać i położyłam się przy nim.

-Jak bardzo jesteś wściekły?

-Trochę...bardzo, ale mi przejdzie. Po prostu mnie przytul.- Powiedział, a ja wtuliłam się w jego tors.

-Mówiłam Ci, że będzie ciężko.

-Nie martw się. Tylko ten dzień był taki ciężki, bo jutro będzie już lepiej.

-Chciałabym wierzyć w to tak mocno, jak ty.- Powiedziałam, a on się tylko uśmiechnął i dał mi całuska.

Resztę wieczory spędziliśmy leżąc i oglądając nasz ulubiony serial na laptopie, potem zasnęliśmy. Obudziło mnie szturchanie Davida.

-Potrzebuję Cię.

-Mówisz mi to za każdym razem, gdy pakuje walizkę z powrotem do Polski, bo się pokłócimy.

-Tak, ale kilka razy powiedziałem Ci to w innej sytuacji.

-Przecież nie mam amnezji. Pamiętam wszystko Lee. Daj mi pospać.

-Skarbie, ale ja byłem na dole i Twoja babcia zaczęła coś mówić, a ja w ogóle jej nie rozumiem. Twoich rodziców i dziadka nie ma. Tylko babcia.

-Dobrze, już wstaje.-Powiedziałam i odwróciłam się twarzą w jego stronę.

-Kocham Cię.-Odpowiedział i pocałował mnie na rozbudzenie, a ja tylko zamruczałam.-Ale chodź Ama. Chcę mi się jeść i pić. Wrócimy jeszcze do łóżka.

-Potem nie będę chciała.- Westchnęłam i szybko wstałam, po czym udałam się do kuchni.

-Rybko, no nawet tak nie mów.- Powiedział, gdy oboje znaleźliśmy się w kuchni.

-Cześć babciu. David mówił, że coś do niego mówiłaś, ale nie mógł zrozumieć.

-Tłumaczyłam mu tylko, że robię śniadanie dla siebie i Burka, a jak on chcę coś zjeść to sam musi zajrzeć do lodówki.- Powiedziała kładąc kocią miskę na ziemi, a potem biorąc swój talerz pełen jedzenia do dużego pokoju.

-To nie było nic takiego.-Uśmiechnęłam się do mojego narzeczonego. - Co chcesz zjeść? Owsianka? Tosty? Bekon? Jajka?

-Tosty, bekon i jajka?- Zaśmiał się.

-Jasne, ale zrobisz sok, ja zajmę się resztą.- Powiedziałam wskazując na wyciskarkę do soku i podając warzywa i owoce.

-Oczywiście.- Powiedział i oboje zajęliśmy się swoimi sprawami.

15 minut później jedliśmy śniadanie na tarasie z psem przy moich nogach, a David  i on co jakiś czas mierzyli się spojrzeniami, co było trochę śmieszne.

-Myślisz, że znów może mnie ukąsić?- Zapytał.

-Raczej nie. To pewnie pojedyncza akcja.

-Nie lubię go. - Stwierdził.

-Jeśli ty go nie polubisz, to on Ciebie też nie. To taka psia logika.

-A gryźć mnie jak nic do niego nie miałem to mógł. Cudowna logika.-Powiedział, a ja się tylko zaśmiałam i zjadłam ostatni kęs mojego tosta.

-Potrzebuje przysznica.

-Zaraz możemy wziąć go razem.- Puścił do mnie oczko.

-Nie tym razem.- Uśmiechnęłam się.

-Gniewasz się na tę akcje z rana?- Zapytał się mnie marszcząc czoło.

-Nie, po prostu przeszła mi ochota.  

-Rybka, przecież wiesz, że byłem przerażony. Najpierw nastraszyłaś mnie swoją babcią, a teraz się dziwisz.

-To i tak nie zmieni Lee. Chcę się umyć, a ty zrobisz to zaraz po mnie i pojedziemy na miasto, bo muszę otworzyć nam konta w Polsce i kupić kilka rzeczy.

- A ty nie masz konta?

-Zamknęłam jak wyjeżdżałam z Tobą na stałe do Rosji. Myślałam, że nigdy tu nie wrócę. - Przyznałam szczerze.

-Nie chciałaś wracać do Polski?

-Chciałam, ale myślałam, że ty nigdy nie będziesz chciał tu mieszkać. Fajnie, że tu jesteśmy, ale to, że z moją rodziną to trochę niepokojące.- Przyznałam.

-Okay. To może nie czekajmy do ślubu tylko od razu się wyprowadźmy?

- David. To wcale nie jest takie proste. W sensie mamy tylko dwa miesiące, tylko wstępną datę w urzędzie, bo potem wyjeżdżamy na igrzyska, a ty przed masz jeszcze zgrupowanie w Stanach. Nie mamy miejsca, listy gości, ani sukienki, nie mamy niczego i nie wiem czy przez ten czas podołamy z organizacją ślubu, a z szukaniem mieszkania, wyprowadzką i urządzaniem w tym samym czasie to byłoby wprost nierealne.

-Wiem, że zostajesz z tym raczej sama, ale staram się mieć dla Ciebie najwięcej czasu jak mogę. Zrezygnowałem dla ślubu z ligi światowej.

-Wiem. Bardzo Cię podziwiam i kocham. Nie wiem czy ja bym zrobiła coś takiego dla Ciebie w rok olimpijski.

-Na początku robiłaś dla mnie wiele więcej niż ja dla Ciebie teraz.- Przysunął się do mnie i pocałował.- Idź się już myj brudasie, ja postaram się pozmywać.- Powiedział, a ja wstałam i szybko poszłam do łazienki.

Po 15 minutach byłam wykąpana i wyszłam z łazienki, a David wszedł od razu po mnie. Gdy byłam ubrana wyszedł z łazienki z samym ręcznikiem owiniętym wokół bioder.

-Nadal nie masz na nic ochoty?

-Musimy jechać do banku.-Przełknęłam ślinę.

-Bank nie ucieknie, a chwilę są ulotne.- Zaczął podwijać moją bluzkę.

-Nie, nie. Ubieraj się. Ja się nie będę rozbierać.- Powiedziałem, a ten skierował się do jednej ze swoich walizek.- Musimy się dziś jeszcze rozpakować.

-Zaplanuj też czas na wiesz co...- Poruszył brwiami.

-Stary zboczeniec.- Rzuciłam w niego poduszką, ale nie zareagował.

Po 10 minutach byliśmy już na dole i zakładaliśmy buty.

-Cholera Am, czemu ten but jest taki mokry?- Zapytał, a potem zdjął go ze stopy i powąchał.- Cholera ten kundel obszczał mi nowe buty. Co za mały....

-Spokojnie. Zaraz przyniosę Ci drugie buty z walizki, te później upiorę i położymy je gdzieś wysoko.- Chciałam załagodzić szybko sytuację.

-Ale tu nie chodzi o to, że...

-Ja wiem. Przecież gdybym mogła coś zrobić to zrobiłabym.- Powiedziałam lekko zawiedziona i poszłam po nowe skarpety i buty dla Davida.

Gdy wróciłam widziałam tylko wzrok Davida, który chciał zabić psa leżącego na korytarzu.

-Proszę.- Powiedziałam i podałam mu rzeczy.

-Dzięki.

- Nie patrz tak na tego psa i tak go nie zabijesz wzrokiem.

-Warto spróbować.- Odburknął.

-Gdzie idziecie?-Nagle w progu stanął dziadek.

-Najpierw do banku, a może później na miasto.

-A możesz mi coś kupić? Poczekaj zaraz Ci opowiem tylko przyniosę pieniądze.

-Okay.

-Idziemy?-Wstał Lee.

-Nie. Muszę poczekać, bo dziadek chcę żebyśmy coś załatwili.

-Mam pomysł następnym razem jak będziemy chcieli gdzieś wyjść to zacznijmy się szykować dzień przed, bo z tym psem i...

-Hamuj David. Dokładnie wiem jacy oni są, ale to moja rodzina. Rozumiem, że masz trudny dzień, ale bez szaleństw ok?- Zapytałam się, a on tylko znów potulnie usiadł na schodach.

- O patrz wnusiu. To kupisz mi takie pisemko.- Pokazał mi magazyn z roznegliżowaną panią na okładce.-Tylko zwróć uwagę, że ma być następny numer na maj, bo po co mi zdublowane egzemplarze. Masz pieniążki.- Powiedział i wepchnął mi pieniądze do ręki.

-Jasne dziadziuś.-Powiedziałam całkiem rozkojarzona.

-Chodź. Nawet nie wiesz co potem musimy kupić mojemu dziadkowi.-Zaczęłam się śmiać, a potem tłumaczyć Davidowi.

W banku załatwiliśmy co trzeba i pojechaliśmy na stację zatankować samochód i kupić ckm dla dziadka. David wyszedł ze mną z samochodu przyglądać się jak wygląda tankowanie w Polsce, bo to bardzo różni się od tego w USA. Potem poszedł ze mną zapłacić, a kasjerka miała bardzo ciekawą minę gdy płaciłam za paliwo i gazetkę dziadka, a 3 kroki za mną stał mój facet. Po zapłaceniu chwyciłam tylko gazetę, potem złapałam Lee za rękę i wyszliśmy śmiejąc się.

-Taka akcja wyglądałaby nawet trochę dziwnie w Stanach.- Powiedział, a ja tylko się zaśmiałam. Potem wróciliśmy do domu. Gdy parkowałam David powiedział tylko:

-Mam nadzieję, że zaliczyliśmy wszystkie atrakcje tego dnia i teraz będziemy mieć spokój. 
__________
Tamten rozdział podobał mi się bardziej, ale proszę Was o komentarze :D