Rozdział 4

Obudziłam się z własnej woli, już nikt mnie nie budził, powoli odkleiłam się od siatkarza i spojrzałam na elektroniczny zegarek na blacie.

-Cholera.- Mruknęłam, gdy zobaczyłam, która jest godzina.

-Lee, staruchu. Wstawaj. -Starałam się nim potrząsnąć, ale efekty były takie jak zawsze. Marne.- W sumie śpij sobie, na co ty mi teraz.- Dodałam po polsku i sama wstałam z łóżka. Wzięłam szybki prysznic, przebrałam się, umyłam zęby i poszłam do kuchni. Musiałam zrobić jakiś obiad.

-Babciu, co chcesz na obiad?- Krzyknęłam.

-Wszystko mi jedno.

-Dziadku, a ty masz jakieś życzenia?- Zawołałam.

-Nie chcę tego co Baśka.-Odpowiedział tylko i wrócił do czytania gazety w  ich części domu.

Kochana rodzina, zawsze ułatwia zadanie. Zaczęłam wyjmować to co miałam na środek blatu w kuchni. Stwierdziłam, że zrobię jakiś makaron z warzywami i mięsem oraz zupę krem z brokułów. Gdy zrobiłam już sos i blendowałam warzywa na krem do kuchni przyszedł David w samych bokserkach.

- Czemu mnie nie obudziłaś rybko?

-Budziłam, ale potem stwierdziłam, że i tak jesteś mi teraz nie potrzebny, więc dałam sobie spokój.- Powiedziałam.-Wiesz starsi ludzie potrzebują więcej snu.-Wytknęłam mu język.

 -To ciekawe, dlaczego jak ciągle Cię budzę jest zostaw mnie śpię, daj spokój.

-Bo leniwe osoby też lubią spać. Dlatego możemy być ze sobą panie siatkarzu. Niby tyle nas dzieli, ale tyle nas łączy.- Puściłam mu oczko.

-Też mi się tak wydaję przyszła pani Lee.- Powiedział oplatając mnie w pasie rękoma i stojąc za mną.

-Utrudniasz mi gotowanie, zresztą ja do końca nie wiem co zrobię z Twoim nazwiskiem.

-Że co? Nadal nie zmieniłaś zdania?

-To nie tak po prostu nie chce, żeby czytając dokumenty ludzie brali mnie za Azjatkę.

-W Ameryce dużo osób, które nie mają pochodzenia azjatyckiego żyje o takim nazwisku.

-Ale my jesteśmy w Polsce.

-Co ty się tak uparłaś na nieprzyjęcie mojego nazwiska?

-A czemu ty chcesz mi je na siłę dawać?- Zapytałam.

-Bo przy ślubie to całkiem normalne, Rybo.

-To może po myślniku?- Zapytałam.

-A jak będziesz się nazywać? Amanda Gandar-Lee? Amanda Lee-Gandar? Dla mnie najładniej brzmi po prostu Amanda Lee, ale zaakceptuje twoje dziwne zachcianki nazwiskowe. Oprócz tego, że całkiem zostaniesz przy swoim nazwisku.

-Dobrze, ale jak chcesz coś dzisiaj zjeść to odejdź.

-Chcę, bo jest 15. Muszę zacząć chodzić na siłownie, kupić samochód, bo na razie tylko twoi rodzice pożyczyli nam jeden.

-Spokojnie. Zdążymy wszystko zrobić. Jak chcesz mogę zacząć biegać z Tobą rano. Nawet dobrze mi to zrobi, bo wiesz sukienka i te sprawy.

-A będziesz w stanie wstawać rano?- Zapytał jedząc marchewkę na drugim końcu kuchni.

-Tak. Bez problemu.

-Bez problemu.-Zaśmiał się.- Ok, zobaczymy.

-Trzeba stworzyć listę rzeczy, które musimy zrobić i uporządkować je pod względem ważności. Mniej więcej.

-Tak jest szefowo. David zostało Ci w Polsce 2 i pół tygodnia później przylecisz do polski na kilka dni przed ślubem. Więc jeśli chcesz, żebym nosiła to nazwisko to też musisz sprężyć dupsko.-Powiedziałam, a on przestał jeść marchewkę, przełknął to co miał w buzi i ruszył do wyjścia.

-Poszukam kartki i długopisu.-Rzucił tylko i poszedł na górę.

Chwilę później zszedł ze swoją zdobyczą, a ja rozkładałam na stole talerze.

-To od czego zaczynamy? - Zapytał.

-Od dwóch karnetów na siłownie, szukania miejsca na ślub i wesele, samochodu....-Zaczęliśmy na zmianę wymieniać.

-Dobra. Skończymy po obiedzie. Zawołam dziadków.- Powiedziałam kładąc jedzenie na stół.

Po paru minutach dziadkowie siedzieli z nami przy stole i tłumaczyłam im wszystko co mówi do mnie David albo ja do niego lub co oni chcieli powiedzieć, bo bardzo im na tym zależało.

-Złotko, a co to za kartka?- Zapytała babcia patrząc na kartkę leżącą przy łokciu środkowego.

-Lista rzeczy, które musimy zrobić przed ślubem.

-Matulu nazareńska, a Wam nie przeszło z tym ślubem? Czy ja Cię dziecko nadal muszę uczyć podstawowych rzeczy?

-Ale o co chodzi? -Zapytałam.

-A co miałaś na koniec liceum z biologii?

-5, a co?- Powiedziałam i przetłumaczyłam wszystko Davidowi.

-To nie zasługiwałaś na tę ocenę. Czy ty wiesz co się stanie jak blond zmiesza się z ciemnym kolorem? Typu brąz? Taki jak ma ten twój kochaś. Otóż odpowiem Ci panienko. Rudy wyjdzie, a w tym domu rudy to może być kot Burek.

-Ale przestań Baśka. Dramatyzujesz. Jak będzie dziewczynka to będzie śliczniutka. Ja ostatnio taką rudziutką widziałem w gazetce. Kiedyś też wyglądałaś jak te dziewczyny. Co się z Tobą stało, kobieto?- Zapytał, a ja wszystko tłumaczyłam Davidowi, którego dziś widocznie nie opuszczał dobry nastrój, bo wybuch śmiechem i ledwo co utrzymywał się na krześle.

Za co później przeprosił, ale u babci jeszcze jednego minusa dostał.

Siedzieliśmy tak przy stole rozmawiając gdy mojego narzeczonego nagle olśniło.

-Rybo ,a co z garniturem czy tam smokingiem?

-Możemy pojechać jakiś wybrać jak wrócisz już z igrzysk, albo przed.

-Lepiej po, bo moja waga będzie jeszcze skakać. -Szybko przetłumaczyłam to co mówiliśmy dziadkom.

-Ty lepiej powiedz temu grubasowi, żeby się porządnie odchudził przed tym ślubem, a nie on tak całkiem zadowolony mówi, że waga mu będzie skakać.- Powiedziała babcia, a ja się prawie oplułam.

-Babcia sądzi, że twoja waga nie powinna już skakać, a wręcz powinieneś trochę zrzucić przed ślubem.

-Przecież...

-Wiem, po prostu się uśmiechnij i przytaknij na znak, że zrozumiałeś i to zrobisz. Za 3 dni nie będzie o tym w ogóle pamiętać, a my zaoszczędzimy sobie kłótni.- Powiedziałam, a on zrobił to co kazałam. 
___________
Lubię tę końcówkę no lubię :P 

Rozdział 3

-Z tym nigdy nie wiadomo.- Powiedziałam i się odpięłam.

-Dzięki za pocieszenie. Zawsze mogę na Ciebie liczyć, Rybo.

-Wiesz wydawało mi się, że na mieście miałeś lepszy humor, ale jak tylko zaparkowaliśmy to już wiem, że nastrój znów Ci siadł i chociaż to dopiero 2 dzień to ten dom tak na Ciebie wpływa.

-Dramatyzujesz. To tylko drugi dzień.- Wyszedł z samochodu.-Lepiej daj dziadziusiowi gazetkę.- Skończył temat, a ja tylko zamknęłam drzwi od samochodu na pilota i weszliśmy do domu.

Dałam dziadkowi gazetę i poszłam do Davida na górę.

-Chcesz coś jeść? Czemu stoisz na środku pokoju?- Zapytałam, a on tylko wskazał ręką na łóżko.

-Chcę tylko, żeby to zniknęło z mojej połowy łóżka.

- Jacky chodź.-Zawołałam go.- Pójdziemy sobie na zewnątrz.

Siedziałam sobie przed domem i grzebałam w telefonie, odpisywałam znajomym na messengerze, przeglądałam sklepy internetowe, wszystko, żeby nie wracać do domu. David ma czasami takie dni. Trudno mu się dziwić, ale wtedy lepiej zejść mu z oczu. Po około 90 minutach na zewnątrz zaczęło być zbyt dziwno, więc postanowiłam wejść do domu.

-Cześć córcia. Właśnie wróciłam z gabinetu, ale rano zrobiłam potrawkę, ugotowałam ryż. Chcecie zjeść jakąś kolacje?- Dorwała mnie mama.

-Nie wiem. Zaraz się zapytam tego starucha. Gdzie tata?

-Tata jest jeszcze w pracy. Mają jakiś remont i wracają teraz o 22.

-Rozumiem.- Odpowiedziałam i poszłam na górę.

Weszłam do pokoju, było całkiem ciemno oprócz ekranu laptopa i komórki.

-Jak tam staruchu? Chcesz coś zjeść? Czemu zasłoniłeś rolety?

-Bo tak lepiej zostaw.

-Mama zaprasza nas na kolację idziemy?

-Możesz iść nie jestem głodny.

-David znowu zachowujesz się jak tamten Lee sprzed ponad 2 lat.

-Przeproś ode mnie mamę, ale nie mam ochoty się dziś nigdzie pojawiać. Wiesz, że Cię kocham.

-Wiem, ale czasami bardzo trudno zrozumieć twoją miłość.- Odpowiedziałam i zamknęłam drzwi.

Było mi przykro, bo wiedziałam, że ta Polska to zły pomysł. Gdyby siedział na zgrupowaniu w tej Kalifornii byłoby lepiej. Mam takie dziwne przeczucie, że minął dwa tygodnie, a z naszego związku pozostaną tylko wspomnienia.

-David przyjdzie?- Zapytała mama.

-Nie. Nałóż tylko dla mnie.- Uśmiechnęłam się i założyłam na siebie bluzę.

-Co się stało?

-David źle się czuję.

-Chce jakieś lekarstwa? Mogę mu coś dać.

-Wiem mamo, to kategoria bólu dupy. Przejdzie mu.

-Myślisz, że to przez nas? Wczoraj każdy mocno świrował.- Powiedziała, a ja miałam ochotę wykrzyczeć, że tak myślę, że mamy problemy, bo jesteśmy w Polsce, razem z nimi.

- Nie mamo.- Powiedziałam i wzięłam widelec, żeby razem z nią zjeść.- Po prostu on ma prawie 35 lat, a zachowuję się jak bachor. Chyba nie zdawał sobie sprawy, że przeprowadzka do polski będzie taka trudna. Chociaż to dziwne, bo w ciągu sezonu potrafi zmieniać miejsce 3 razy.

-W sumie nie mam nic do niego po a tym, że jest trochę zbyt tłusty, brzydki, stary i teraz zachowuję się jak małpa w ciąży, ale przemyśl to czy chcesz, żeby dzieliło Was tak wiele, bo wasze uczucia prędzej czy później ulegną jakiejś zmianie, a czy wtedy dacie sobie radę? -Zapytała, a ja miałam ochotę się rozpłakać, bo jak wróci stara wersja Davida to polegniemy.

Prędzej zepchnę tę krowę z mostu niż znów będę chciała żyć z kimś, kto się tak zachowuje.

-Ostatnio znów pytał się o Ciebie Robert.

-Mamo Robert to przeszłość.- Powiedziałam.

Nie chciałam go widzieć, nie chciałam się z nim spotykać. Skrzywdziłam go.

-Chciałabym, żebyś spotkała się z nim przed ślubem.

-Mamo zostawiłam go po liceum, mieliśmy razem zamieszkać na studiach, a ja dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku powiedziałam mu, że wylatuje do Stanów.

-Myślę, że on się już nie gniewa. W sumie nie wiem czy David by przetrwał gdybym teraz przy nim pokazała twoje okresowe spodnie, a Robert to wytrzymał.

-Mamo błagam. Ja chcę o tym zapomnieć, a jego nie tykajcie. Kocham go za mocno. Obiecujesz?

-Nie mogę. Wybacz. Jeszcze tyle może się wydarzyć, że nie mogę przysiąc, że nie wspomnę o twoich okresowych historiach, albo o tym, że pierwszy raz zaliczyłaś zgon w wieku 11 lat.

-To przez to, że nie uprzedziliście mnie co to alkohol. -Powiedziałam odkładając miskę do zlewu.

-Idę obejrzeć jakiś film w salonie.

-Jasne, ja podgrzeje jedzenie, bo zaraz wróci nasz inżynier kabelków w pilocie od telewizora.

-Tej historii też nie opowiadaj Lee.

-Dobrze wiesz, że nie mogę przysiąść cukiereczku.-Powiedziała, a ja leżałam już wtedy na kanapie w salonie.

Zaczęłam oglądać jakiś film i słyszałam tylko jak tata wrócił do domu, potem jak coś mówił do mamy i odpadłam całkowicie. Usnęłam na kanapie przytulona do psa i kota.

Rano obudziło mnie szturchanie w nogę.

-Księżniczko, czemu spałaś dzisiaj tutaj? - Dobiegł mnie głos mojego narzeczonego.

-Jestem zmęczona odejdź.-Powiedziałam po polsku.

-Co? Rybo powiedz mi to po angielsku. Twoja babcia się dziwnie na nas patrzy. W sumie myślę, że nie na nas tylko na mnie. Pewnie twierdzi, że jestem kompletnym deklem, bo już drugiej nocy poszłaś spać na kanapę.

-Usnęłam na filmie.- Mruknęłam.- Zresztą chyba oboje potrzebowaliśmy wczoraj przestrzeni.

-Ja zawsze chcę, żebyś była w mojej przestrzeni.- Położył mi rękę na brzuch.

-Dav, spać mi się chcę.- Ziewnęłam.

-To zabiorę Cię do naszej sypialni.- Powiedział i położył mi jedną rękę pod kolana, a drugą pod pachę i zaczął mnie nieść po schodach.

Później znaleźliśmy się w pokoju i delikatnie położył mnie na łóżku. Wrócił się do drzwi, zamknął je na klucz i położył się obok mnie.

-Chcę żeby ten dzień należał do nas i żadna mama, babcia,dziadek, pies, kot nam nie przeszkodził. To tylko nasza własna przestrzeń.

-Brawo panie gaduło. Całkiem mnie rozbudziłeś.-Powiedziałam.

-Przepraszam.

-Nie gniewam się przecież. W sumie to i lepiej. Chcę żebyśmy spędzili czas tylko ty i ja. Właśnie przypomniało mi się, że muszę umówić się do jakiegoś ginekologa. Przypomnij mi o tym po południu, ok?

- Ciekawe masz skojarzenia. Myśląc o czasie tylko ze mną nagle przypomniało Ci się o ginekologu?- Zapytał głaszcząc moje ramie.

-Tak. Możesz się domyśleć, o czym myślałam.- Zaśmiałam się.

-Niegrzeczna dziewczynka z Ciebie. -Powiedział, a ja wtuliłam się tylko w jego szyję.

-Wiesz w Polsce wczoraj na prawdę czułem się tragicznie. Wszystko mnie dobijało, ale właśnie zdałem sobie sprawę, że wynagradzasz mi te wszystkie podłe momenty swoją obecnością. Kocham Cię.- Ocierał się swoim trochę zarośniętym policzkiem o mój.- Jesteś dla mnie najważniejsza.

-Zaraz po siatkówce i mamie.- Uśmiechnęłam się.- Też Cię bardzo kocham, ale pośpijmy jeszcze trochę.- Znów wtuliłam się w jego szyję.- Wiesz zanim zapadniemy w ten sen to muszę Ci się do czegoś przyznać. Wczoraj myślałam, że zwiejesz z Polski przed upływem dwóch tygodni i zostawisz mnie na lodzie.

-Głupia jesteś. Nie kupiłbym Ci tak drogiego pierścionka jakbym chciał Cię kiedykolwiek zostawić. Za dużo w niego zainwestowałem.- Pocałował mnie w czubek głowy, a ja jeszcze bardziej się w niego wtuliłam i po kilku minutach odpłynęłam. 
_____________
Mamy kolejny ten jest mało śmieszny, ale zawsze śmiesznie być nie może :D 

Rozdział 2

-Matko nie wiem jak to się stało, on nigdy taki nie był, w sumie nie widziałam go dwa lata, ale nie był. Szczepiliście go?

-Ta jak byliśmy u weterynarza, bo myśleliśmy, że zdechł to go zaszczepił od wścieklizny jak się okazało, że jednak żyje. -Znów odezwał się ojciec.

-Przynajmniej nie będziesz brał zastrzyków. Zaraz zrobię Ci opatrunek.- Powiedziałam po angielsku i zaczęłam szukać apteczki w szafce, ale jak się okazało wszystko w kuchni zmieniło położenie i w szukaniu pomagała mi cała rodzina.  Oprócz babci, która stwierdziła, że lepiej będzie  dla świata jak się wykrwawi.

Gdy już znalazłam wszystko potrzebne, poszłam z Davidem do naszego pokoju, on położył się na łóżko, a ja zaczęłam go opatrywać.

-To tylko draśnięcie.- Zaczęłam go uspokajać.

-Wiem, ale co ja zrobiłem temu kundlowi?- Wycharczał zły. 

-Psy czasami tak okazują emocję.

-No chyba nienawiść.-Powiedział, a ja skończyłam go opatrywać i położyłam się przy nim.

-Jak bardzo jesteś wściekły?

-Trochę...bardzo, ale mi przejdzie. Po prostu mnie przytul.- Powiedział, a ja wtuliłam się w jego tors.

-Mówiłam Ci, że będzie ciężko.

-Nie martw się. Tylko ten dzień był taki ciężki, bo jutro będzie już lepiej.

-Chciałabym wierzyć w to tak mocno, jak ty.- Powiedziałam, a on się tylko uśmiechnął i dał mi całuska.

Resztę wieczory spędziliśmy leżąc i oglądając nasz ulubiony serial na laptopie, potem zasnęliśmy. Obudziło mnie szturchanie Davida.

-Potrzebuję Cię.

-Mówisz mi to za każdym razem, gdy pakuje walizkę z powrotem do Polski, bo się pokłócimy.

-Tak, ale kilka razy powiedziałem Ci to w innej sytuacji.

-Przecież nie mam amnezji. Pamiętam wszystko Lee. Daj mi pospać.

-Skarbie, ale ja byłem na dole i Twoja babcia zaczęła coś mówić, a ja w ogóle jej nie rozumiem. Twoich rodziców i dziadka nie ma. Tylko babcia.

-Dobrze, już wstaje.-Powiedziałam i odwróciłam się twarzą w jego stronę.

-Kocham Cię.-Odpowiedział i pocałował mnie na rozbudzenie, a ja tylko zamruczałam.-Ale chodź Ama. Chcę mi się jeść i pić. Wrócimy jeszcze do łóżka.

-Potem nie będę chciała.- Westchnęłam i szybko wstałam, po czym udałam się do kuchni.

-Rybko, no nawet tak nie mów.- Powiedział, gdy oboje znaleźliśmy się w kuchni.

-Cześć babciu. David mówił, że coś do niego mówiłaś, ale nie mógł zrozumieć.

-Tłumaczyłam mu tylko, że robię śniadanie dla siebie i Burka, a jak on chcę coś zjeść to sam musi zajrzeć do lodówki.- Powiedziała kładąc kocią miskę na ziemi, a potem biorąc swój talerz pełen jedzenia do dużego pokoju.

-To nie było nic takiego.-Uśmiechnęłam się do mojego narzeczonego. - Co chcesz zjeść? Owsianka? Tosty? Bekon? Jajka?

-Tosty, bekon i jajka?- Zaśmiał się.

-Jasne, ale zrobisz sok, ja zajmę się resztą.- Powiedziałam wskazując na wyciskarkę do soku i podając warzywa i owoce.

-Oczywiście.- Powiedział i oboje zajęliśmy się swoimi sprawami.

15 minut później jedliśmy śniadanie na tarasie z psem przy moich nogach, a David  i on co jakiś czas mierzyli się spojrzeniami, co było trochę śmieszne.

-Myślisz, że znów może mnie ukąsić?- Zapytał.

-Raczej nie. To pewnie pojedyncza akcja.

-Nie lubię go. - Stwierdził.

-Jeśli ty go nie polubisz, to on Ciebie też nie. To taka psia logika.

-A gryźć mnie jak nic do niego nie miałem to mógł. Cudowna logika.-Powiedział, a ja się tylko zaśmiałam i zjadłam ostatni kęs mojego tosta.

-Potrzebuje przysznica.

-Zaraz możemy wziąć go razem.- Puścił do mnie oczko.

-Nie tym razem.- Uśmiechnęłam się.

-Gniewasz się na tę akcje z rana?- Zapytał się mnie marszcząc czoło.

-Nie, po prostu przeszła mi ochota.  

-Rybka, przecież wiesz, że byłem przerażony. Najpierw nastraszyłaś mnie swoją babcią, a teraz się dziwisz.

-To i tak nie zmieni Lee. Chcę się umyć, a ty zrobisz to zaraz po mnie i pojedziemy na miasto, bo muszę otworzyć nam konta w Polsce i kupić kilka rzeczy.

- A ty nie masz konta?

-Zamknęłam jak wyjeżdżałam z Tobą na stałe do Rosji. Myślałam, że nigdy tu nie wrócę. - Przyznałam szczerze.

-Nie chciałaś wracać do Polski?

-Chciałam, ale myślałam, że ty nigdy nie będziesz chciał tu mieszkać. Fajnie, że tu jesteśmy, ale to, że z moją rodziną to trochę niepokojące.- Przyznałam.

-Okay. To może nie czekajmy do ślubu tylko od razu się wyprowadźmy?

- David. To wcale nie jest takie proste. W sensie mamy tylko dwa miesiące, tylko wstępną datę w urzędzie, bo potem wyjeżdżamy na igrzyska, a ty przed masz jeszcze zgrupowanie w Stanach. Nie mamy miejsca, listy gości, ani sukienki, nie mamy niczego i nie wiem czy przez ten czas podołamy z organizacją ślubu, a z szukaniem mieszkania, wyprowadzką i urządzaniem w tym samym czasie to byłoby wprost nierealne.

-Wiem, że zostajesz z tym raczej sama, ale staram się mieć dla Ciebie najwięcej czasu jak mogę. Zrezygnowałem dla ślubu z ligi światowej.

-Wiem. Bardzo Cię podziwiam i kocham. Nie wiem czy ja bym zrobiła coś takiego dla Ciebie w rok olimpijski.

-Na początku robiłaś dla mnie wiele więcej niż ja dla Ciebie teraz.- Przysunął się do mnie i pocałował.- Idź się już myj brudasie, ja postaram się pozmywać.- Powiedział, a ja wstałam i szybko poszłam do łazienki.

Po 15 minutach byłam wykąpana i wyszłam z łazienki, a David wszedł od razu po mnie. Gdy byłam ubrana wyszedł z łazienki z samym ręcznikiem owiniętym wokół bioder.

-Nadal nie masz na nic ochoty?

-Musimy jechać do banku.-Przełknęłam ślinę.

-Bank nie ucieknie, a chwilę są ulotne.- Zaczął podwijać moją bluzkę.

-Nie, nie. Ubieraj się. Ja się nie będę rozbierać.- Powiedziałem, a ten skierował się do jednej ze swoich walizek.- Musimy się dziś jeszcze rozpakować.

-Zaplanuj też czas na wiesz co...- Poruszył brwiami.

-Stary zboczeniec.- Rzuciłam w niego poduszką, ale nie zareagował.

Po 10 minutach byliśmy już na dole i zakładaliśmy buty.

-Cholera Am, czemu ten but jest taki mokry?- Zapytał, a potem zdjął go ze stopy i powąchał.- Cholera ten kundel obszczał mi nowe buty. Co za mały....

-Spokojnie. Zaraz przyniosę Ci drugie buty z walizki, te później upiorę i położymy je gdzieś wysoko.- Chciałam załagodzić szybko sytuację.

-Ale tu nie chodzi o to, że...

-Ja wiem. Przecież gdybym mogła coś zrobić to zrobiłabym.- Powiedziałam lekko zawiedziona i poszłam po nowe skarpety i buty dla Davida.

Gdy wróciłam widziałam tylko wzrok Davida, który chciał zabić psa leżącego na korytarzu.

-Proszę.- Powiedziałam i podałam mu rzeczy.

-Dzięki.

- Nie patrz tak na tego psa i tak go nie zabijesz wzrokiem.

-Warto spróbować.- Odburknął.

-Gdzie idziecie?-Nagle w progu stanął dziadek.

-Najpierw do banku, a może później na miasto.

-A możesz mi coś kupić? Poczekaj zaraz Ci opowiem tylko przyniosę pieniądze.

-Okay.

-Idziemy?-Wstał Lee.

-Nie. Muszę poczekać, bo dziadek chcę żebyśmy coś załatwili.

-Mam pomysł następnym razem jak będziemy chcieli gdzieś wyjść to zacznijmy się szykować dzień przed, bo z tym psem i...

-Hamuj David. Dokładnie wiem jacy oni są, ale to moja rodzina. Rozumiem, że masz trudny dzień, ale bez szaleństw ok?- Zapytałam się, a on tylko znów potulnie usiadł na schodach.

- O patrz wnusiu. To kupisz mi takie pisemko.- Pokazał mi magazyn z roznegliżowaną panią na okładce.-Tylko zwróć uwagę, że ma być następny numer na maj, bo po co mi zdublowane egzemplarze. Masz pieniążki.- Powiedział i wepchnął mi pieniądze do ręki.

-Jasne dziadziuś.-Powiedziałam całkiem rozkojarzona.

-Chodź. Nawet nie wiesz co potem musimy kupić mojemu dziadkowi.-Zaczęłam się śmiać, a potem tłumaczyć Davidowi.

W banku załatwiliśmy co trzeba i pojechaliśmy na stację zatankować samochód i kupić ckm dla dziadka. David wyszedł ze mną z samochodu przyglądać się jak wygląda tankowanie w Polsce, bo to bardzo różni się od tego w USA. Potem poszedł ze mną zapłacić, a kasjerka miała bardzo ciekawą minę gdy płaciłam za paliwo i gazetkę dziadka, a 3 kroki za mną stał mój facet. Po zapłaceniu chwyciłam tylko gazetę, potem złapałam Lee za rękę i wyszliśmy śmiejąc się.

-Taka akcja wyglądałaby nawet trochę dziwnie w Stanach.- Powiedział, a ja tylko się zaśmiałam. Potem wróciliśmy do domu. Gdy parkowałam David powiedział tylko:

-Mam nadzieję, że zaliczyliśmy wszystkie atrakcje tego dnia i teraz będziemy mieć spokój. 
__________
Tamten rozdział podobał mi się bardziej, ale proszę Was o komentarze :D
 

Rozdział 1

Niestety akcja zaczęła się chwilę przed tym jak ciasto bezglutenowe mojej mamy wjechało na stół. Babcia wyciągnęła ze swojej torebki okulary, założyła je i skierowała wzrok na Davida, a ten starał się tylko do niej uśmiechać.

-Matuchno kochana, ale on stary i brzydki. Amanda, dlaczego bierzesz ślub z bezdomnym starszym panem, który nawet nie mówi po polsku?

-Babciu David nie jest brzydki i wcale nie jest stary.

-Właściwie to ile lat masz David?-Zapytała mama po angielsku.

-34, w marcu następnego roku będę mieć 35.

-Aha. Między tobą, a mną jest mniejsza różnica wieku niż między tobą, a moją córką.

- Ale pani ma męża, a ja kocham pani córkę. - Uśmiechnął się i odpowiedział.

-Powinieneś mieć już dawno żonę i dziecko, a nie być narzeczonym mojej córki.

-Ale ja niedługo będę mieć żonę, a dziecko to raczej kwestia czasu.- Uśmiechnął się.

-Nie będziecie ze sobą spać do ślubu.- Zastrzegła mama.

-Mamo.- Powiedziałam z Davidem prawie w tym samym czasie, a on tylko później zaczął się śmiać.

-Mieszkam z Davidem prawie od 2 sezonów razem, śpimy w jednym łóżku już dawno i w tym łóżku robimy różne rzeczy, więc jeśli miałabym być w ciąży to już bym była. Nie  ma opcji, żeby David spał gdzie indziej.

-Dobra mogłaś mi oszczędzić szczegółów.- Powiedziała mama.

-Ty mogłaś nam oszczędzić tej uwagi.

-Nieważne chcę ktoś czystka?

-Co to? Brzmi zachęcająco.- Powiedział David i nie wiedział jeszcze w co się pakuje.

-O to na twoją figurę podziała bardzo dobrze. Będziesz mi jeszcze dziękował.- Powiedziała mama i poszła do kuchni zaparzyć to zioło, roślinę. Cokolwiek to jest.

-Zapytaj się tego Twojego kochasia czy może nie chcę napić się wódki zamiast czystka.- Powiedział tata, a ja przetłumaczyłam to po angielsku Davidowi.

- A mam pić?- Zapytał mnie David.

-Jak chcesz, ale ten czystek od mamy i tak będziesz musiał wypić. Nie chcesz się jej narażać. Uwierz.

-Powiedz, że dziś chcielibyśmy się wcześniej położyć spać, bo jesteśmy zmęczeni po locie.- Uśmiechnął się do mnie.

-David mówi, że dziś nie czuję się dobrze po locie, a po alkoholu nie może spać.- Odpowiedziałam zgodnie z prawdą, bo Lee po alkoholu ma ADHD.

-O Hipolit.-Powiedział tata gdy kot zaczął ocierać się o jego nogę.

-To nie jest żaden Hipolit tylko mój Burek.-Zaczęła babcia.- Jeszcze rozpoznaje własne koty.

-Babciu, ale Hipolit jest rudy, więc nie może być Burkiem.

-Bzdury. To po prostu taka gra słów.- Powiedziała babcia i wstała od stołu w celu złapania kota.

Kogokolwiek on był.

-Masz David twój czystek.- Mama postawiła przed moim narzeczonym wielki kubek, mówiąc po angielsku.- Długo szukałam jakiegoś wielkiego kubka,żeby mógł się napić tą swoją wielką....- Zaczęła mówić po polsku.

-Mamo.- Wiedziałam już co chcę powiedzieć.

-Twarzyczką.-Dokończyła i uśmiechnęła się do Davida,a on to tylko odwzajemnił wyszczerz, bo nie miał pojęcia o czym mówiła moja mama.

Nie mam pojęcia, które z nas znosi tę rodzinę gorzej czy ja, czy David.

Czekałam tylko, aż David napiję się tego co zaparzyła moja mama i chciałam im oznajmić, że idziemy do pokoju, po prostu się do niego wtulić i poleżeć. Siedziałam tak wpatrzona w stół tłumacząc automatycznie i bez większego przejęcia to co mówi David do mojej rodziny, a co oni do niego, gdy usłyszałam jakieś odgłosy drapania przy drzwiach balkonowych.

- O matko przecież to Jack.- Powiedziałam widząc mojego ukochanego pieska na zewnątrz.

 Szybko podeszłam otworzyć i wpuściłam go do środka.

- Mówiliście mi przecież dwa miesiące temu, że umarł.

-Tak myśleliśmy, ale sprawy potoczyły się inaczej.- Przyznał znudzony tata, a ja w sumie miałam już gdzieś tę historię, bo mój kochany psina rozłożył się na plecach i chciał, żebym go drapała.

-Ten czystek był pyszny.- Powiedział Lee do mojej mamy wyłącznie z uprzejmości.

-To cudownie, że Ci smakuje. Będziemy sobie go od tej pory pili codziennie razem na tarasie. Może chociaż tego nauczy się od Ciebie moja córka.- Popatrzyła zła na mnie.

Bo ja nie dawałam mamie złudzeń. To coś było okropne.

- Nauczyłam się już wiele od Davida, ale tego na pewno się nie nauczę, a teraz przepraszam Was wszystkich, ale chcemy już odpocząć po locie.

-Ja już wiem co wy będziecie robić w pokoju po tym locie.- Powiedziała babcia.

-Babciu.- Powiedziałam tylko, a David stanął obok mnie.

-Widzisz Jacky to twój tatuś.- Powiedziałam do psa, a on w jednej chwili popatrzył się na Davida i szybko zaatakował jego łydkę.

-O kurwa... On mnie ugryzł. Ama zrób coś.- Zaczął przeklinać po angielsku Lee, łapiąc się za krwawiącą łydkę. 
__________
Polubiłam te opowiadanie xD 
 

Prolog

-Stresujesz się?- Zapytałam przechodząc przez jedną z bramek na lotnisku. 

-Nie. Twoja rodzina na pewno jest super, a Polskę lubię przecież byłem tu wiele razy. Nie ma powodu żeby się bać.- Złapał mnie za rękę, poprawił swoją torbę i ruszyliśmy po odbiór walizek.

Chociaż ja wcale nie byłam pewna tego, co myślał mój narzeczony, bo jeden szkopuł starałam się przed nim dobrze zatajać. Moja rodzina jest nienormalna i nie miałam żadnego pojęcia jak uda się Davidowi wytrzymać z nimi pod jednym dachem do ślubu. Jeśli David da radę mogę zacząć wołać na niego Święty David.

-Stresujesz się.- Stwierdził.

-Tak. Mówiłam Ci, że moja rodzina jest dość specyficzna w dodatku nie wie jak wyglądasz, no może tata wie, ale nie wiedzą ile masz lat i ogólnie to będzie ciężko.

-Snujesz czarne scenariusze nie będzie tak źle.

-A odkąd ty stałeś się takim optymistą?- Zapytałam sama nie wierząc w to, co mówi.

- Odkąd związałem się z 12 lat młodszą kobietą. Tak, myślę, że od tamtego momentu zwariowałem.- Zacisnął mocniej rękę na mojej i pocałował w czubek głowy.

-Tata mi napisał, gdzie dokładnie czeka.

-To dobrze. Czy to jeden z tych członków rodziny, których powinienem się bać?

-Nie tata jest względnie normalny. Możesz bać się mamy, babci, no może trochę dziadka, bo jest zdrowo świrnięty i w sumie taty też, ale najgorsza jest mama.

-Słodką masz tę rodzinkę.- Uśmiechnął się i wziął nasze walizki.

15 minut później znaleźliśmy się już przed samochodem taty.

-Cześć córciu. Jak ja Cię dawno nie widziałem. - Rozłożył ramiona, żebym wpadła w jego uścisk.

-Ja Ciebie też.- Odpowiedziałam, a potem przedstawiłam tacie Davida.- Tato to mój narzeczony David.- Potem przeszłam na angielski.- David to mój tata.

-Powiedz, że miło mi go poznać.- Stwierdził po angielsku.

-David mówi, że miło Cię w końcu poznać.

-No, a ty mu powiedz, że kawał byka z niego większy niż w telewizji i grubszy nawet.- Patrzył na niego od góry do dołu.

-Okaaay.-Powiedziałam, a potem odwróciłam się w stronę Davida i przeszłam na angielski. - Mój tata też się bardzo cieszy, że w końcu mógł Cię poznać.- Przetłumaczyłam po swojemu i szybko zamknęłam bagażnik.- Jedźmy do domu.- Powiedziałam najpierw po polsku, a potem po angielsku.

Gdybym wiedziała co czeka mnie w domu na pewno kontynuowałabym rozmowę na parkingu pomiędzy Davidem,a ojcem.

Oprócz tego, że w samochodzie tata mówił pojedyncze słówka po angielsku jakie zna, a David tylko udawał, że wcale mu to nie przeszkadza, a wręcz mu się podoba to nic się nie działo. Chociaż to była wspaniała godzina jazdy w spokoju przed tym co zaczęło dziać się w domu. Gdy już wypakowaliśmy bagaże z auta i wnieśliśmy je na korytarz do domu wyszła moja mama.

-Widzę, że Amanda pojawiła się w domu, bo od razu szum i hałas.

-Cześć mamuś.- Przywitałam się z nią całusem i przytulasem.- To jest mój narzeczony David. - Wskazałam na siatkarza, a ten się tylko uśmiechnął, na co moja mama odpowiedziała grymasem.

 -Słyszałam, że można być wysokim, ale on to jest już nie ludzko wyrośnięty. Ty lepiej go przebadaj przed tym ślubem jak nie chcesz zostać młodą wdową, bo ja to słyszałam o takiej potwornej chorobie. Gigantyzm się nazywa. Bardzo młodo ludzie na to umierają. Chociaż w sumie młodość to on chyba ma dawno za sobą...

-Mamo David jest zdrowy. Przestań.

-Moja mama mówi, że bardzo miło Ci ją poznać i że za 20 minut będzie obiad.- Powiedziałam do niego po angielsku.

-Czemu kłamiesz?- Zapytała się mnie z wyrzutem mama.

-Co? - Odpowiedziałam nie wiedząc o co jej chodzi.

-Chodziłam na kurs z angielskiego przez 9 miesięcy, żeby przygotować się na przyjazd zięcia, ale jak widać nie było się, na co przygotowywać. - Spojrzała jeszcze raz na mnie i Davida.

Jej angielszczyzna była zadziwiająco dobra jak na 9 miesięcy nauki.

-Ona tak z miłości.- Szepnęłam do ukochanego.

-Jasne.- Odpowiedział z nietęgą miną.

-Chodź położymy walizki w naszym pokoju i pójdziemy się umyć.

-Razem?- Zmarszczył zabawnie brwi, wcześniej upewniając się, że moja mama już nas nie słyszy.

-Chodź.- Pociągnęłam go za koszulkę, łapiąc w drugą dłoń jedną z wielu walizek.

Po 20 minutach byliśmy już umyci i w miarę gotowi by zejść na obiad z moją rodziną.

-Pamiętaj, że cokolwiek wydarzy się na dole, cokolwiek powie moja rodzina to liczy się tylko to, że się kochamy.

-Wpoiłem już to sobie po tych ponad 2 latach. - Włożył rękę w moje wilgotne włosy i mnie pocałował.

Z dołu usłyszałam, że drzwi od domu gwałtownie sie otwierają i zamykają.

Otwarcie. Zamknięcie. Otwarcie. Zamknięcie. Wiedziałam, że to oznacza tylko jedno.

-Właśnie poznasz moich dziadków skarbie.- Przełknęłam ślinę, a on tylko złapał mnie za rękę i zeszliśmy na dół. 

W jadalni siedzieli już wszyscy. Zostały dwa wolne miejsca. Oczywiście nie obok siebie. Jedno wolne koło rodziców, drugie koło dziadków.

-Wybierz mniejsze zło usiądź koło dziadków.-Szepnęłam mu na ucho i poszłam do moich rodzicieli.

-Babciu, Dziadku, bo wy w sumie jeszcze nie mieliście okazji poznać to jest mój narzeczony David.

-Czy on na pewno ma na imię David? Bo dla mnie to on wygląda na jakiegoś antychrysta. Helena przynieś mi resztki tej wody święconej, co Ci z kolędy została.- Powiedziała babcia w bojowym nastroju.

-Babciu nie. David jest bardzo normalny.

-W tej całej Ameryce to żadnego porządnego nie ma, sami zbrodniarze powojenni.

-Babciu teraz to mówisz o Argentynie.- Poprawiłam ją.

-Ja lepiej wiem, o czym ja mówię. Ty mi się dziecko nie wtryniaj.

-Tak, bo przecież Baśka wie najlepiej.- Zaczął ironizować dziadek.

-Na pewno lepiej od Ciebie, ty stary knurze.

- Wolę być starym knurem niż kimś takim jak ty.

-Przestańcie.- Zawołałam i popatrzyłam tylko na Davida, który całkiem nie ogarniał, co się dzieję, ale próbował przynajmniej ciągle się uśmiechać.

-Właśnie zaraz będziemy jeść. Już przynoszę, bo zrobiłam taki makaron ze szpinakiem, ale w takim sosie co ma tylko 100 kalorii. Nawet ten twój grubas będzie mógł zjeść Amanda.

-Mamo David nie jest gruby. On ma po prostu takie wielkie mięśnie.

-Ta ojciec też ma mięśnie. Piwne. Niedługo to stanie się beczką piwa.-Powiedziała stawiając na stole swój nowy specjał.

-Smacznego.- Uśmiechnęła się i usiadła na swoim miejscu.

Jedzenie przebiegło w całkiem miłej atmosferze, nie działo się nic szczególnego tylko tłumaczyłam Davidowi jakieś pytania, nawet mama próbowała z nim porozmawiać. Co prawda o tym, kiedy tak przytył, ale liczą się chęci. Poniekąd.

________________

Mamy prolog moi drodzy :D 

Piszcie co sądzicie i widzimy się za 2 tyg XD 

Chyba ;P

Przewidywany start

Przewidywany start 16 września rozdziały będą pojawiać się regularnie co 2 tygodnie :D

Na razie możecie znaleźć mnie tutaj :D